Nou moe

Op een mooie zonnige middag zat ik in de tuin bij mijn beste vriend Hans. Hans en ik kenden elkaar al van de middelbare school en daarna hebben we samen gestudeerd. Nu we begin dertig zijn heeft onze vriendschap nog niets aan kracht ingeboet. Ook niet door de vele vriendinnen die in de loop der jaren voorbij zijn gekomen. Hoewel ik het toch nooit echt leuk heb gevonden dat hij Leentje ‘kreeg’. Ook ik had een oogje op haar.

Hans en ik zaten samen met Leentje, zijn vrouw, in de tuin koffie te drinken en wat te praten over koetjes en kalfjes. Leentje was een aantrekkelijke blondine met bruine ogen en kort haar. Ze was gekleed in een zwarte bikini met daarover half- open een lichtblauw overhemd van Hans. Ze zag er zeer opwindend uit. Hans en Leentje kregen tijdens hun studententijd een relatie. Het was me nog steeds niet duidelijk waarom ze voor hem had gekozen en niet voor mij. Of wist ze niet dat ik toen verliefd op haar was? Dat kon toch bijna niet.

Plotseling ging de telefoon. Hans griste zijn mobiel uit zijn borstzakje alsof hij op het belletje zat te wachten. Het gesprek was kort en eindigde met “Ik kom er zo aan”. “Sorry, jongens, ik moet weg, dat krijg je als eigen baas” zei Hans en weg was hij.

“Dat gebeurt nu zo vaak. Uren blijft hij weg”, verzuchtte Leentje. “Hoe kan hij nu zo’n mooie vrouw lang alleen laten”, vroeg ik ironisch.